Portretfoto George Minne
SMl_GBS_MVDA_2017_Portretfoto Minne 1910
George Minne is één van de bekendste Belgische beeldhouwer. Hij werd in 1866 in Gent geboren. Op 16-jarige leeftijd trok hij naar de Gentse Academie voor Schone Kunsten. Minne was er ingeschreven voor de lessen schilderkunst. Hij zou er 4 jaar blijven. In die periode maakte hij enkele monumentale schilderijen, maar die overleefden de tand des tijds niet.
In 1886 verliet George de Academie. Na het vertrek uit de Academie ontstonden Minnes eerste bekende beeldhouwwerken. Het werd meteen duidelijk dat George Minne een vernieuwer was. Hij zette zich af tegen het naturalisme. Zijn figuren hadden vaak niet de juiste proporties en ze namen onnatuurlijke houdingen aan. Door die weergave slaagde Minne erin om treffend emoties over te brengen. Krachtige expressie kreeg voorrang op realisme.
George Minne was sterk beïnvloed door het symbolische. De vriendschap met symbolistische schrijvers zoals Maurice Maeterlinck was daar niet vreemd aan. Door zijn contacten in de schrijverswereld kreeg Minne geregeld opdrachten voor het ontwerp van boekomslagen. De kunstenaar maakte daardoor eerst naam als graficus. Pas later verwierf hij faam als beeldhouwer.
In 1893 verliet George met zijn vrouw Gent. Ze gingen in het landelijk Zevergem wonen. Minne wou er als boer in het eigen levensonderhoud voorzien en zich daarnaast toeleggen op de kunst. Het werd geen succes. Eén jaar later volgde de terugkeer naar Gent. Het gezin Minne zag zwarte sneeuw.
De situatie keerde toen het gezin in 1895 naar Brussel verhuisde. De vrienden van George gaven hem een duwtje in de rug. Architect Henri Van De Velde en beeldhouwer Constant Meunier introduceerden George in invloedrijke kunstmilieu's. George deed mee aan verschillende grote tentoonstellingen. Het Belgische publiek begon te vallen voor de aparte vormentaal van de beeldhouwer.
In 1899 vestigde het gezin Minne zich op aanraden van Valerius De Saedeleer in Sint-Martens-Latem. George zou er tot zijn overlijden blijven wonen (uitgezonderd de oorlogsjaren van W.O.I). In 1900 boekte de kunstenaar ook internationaal succes met zijn 'Fontein der Geknielden'. Die beeldengroep opende veel deuren in het buitenland. Minne exposeerde regelmatig buiten de Belgische landsgrenzen en verwierf internationale faam als beeldhouwer.
Aan het begin van de 20ste eeuw was George Minne een gevestigde waarde, maar toch twijfelde hij aan zijn kunst. Onder invloed van die twijfel stort hij zich terug op het realisme, al zal hij zijn oude beelden nooit verloochenen. Sommige van zijn latere ontwerpen zijn nog duidelijk gebaseerd op het symbolisme.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog vlucht de familie Minne naar Wales. Daar zien geen nieuwe sculpturen het levenslicht. George houdt er zich bezig met tekenen. Bij de terugkomst uit Wales begint George opnieuw te beeldhouwen. De latere beelden zijn hoogstaand, maar missen het vernieuwende van eerder werk. Minne vaart mee op de stroom van de interbellumkunst.
De kunst heeft George geen windeieren gelegd. In 1907 laat hij een monumentaal herenhuis bouwen langs de Kortrijksesteenweg in zijn geliefde Latem. Het is duidelijk dat de magere jaren dan voorbij zijn. Langs de nu druk bebouwde Kortrijksesteenweg springt het statige herenhuis nog steeds in het oog. Aan erkenning heeft George in zijn latere periode ook geen gebrek. In 1931 wordt hij tot baron verheven.
In 1941 sterft George Minne. Hij wordt begraven op het kerkhof van Sint-Martens-Latem, vlakbij de hoofdingang van de kerk. Op zijn graf staat het beeld 'Moeder met Kind'.
In 1886 verliet George de Academie. Na het vertrek uit de Academie ontstonden Minnes eerste bekende beeldhouwwerken. Het werd meteen duidelijk dat George Minne een vernieuwer was. Hij zette zich af tegen het naturalisme. Zijn figuren hadden vaak niet de juiste proporties en ze namen onnatuurlijke houdingen aan. Door die weergave slaagde Minne erin om treffend emoties over te brengen. Krachtige expressie kreeg voorrang op realisme.
George Minne was sterk beïnvloed door het symbolische. De vriendschap met symbolistische schrijvers zoals Maurice Maeterlinck was daar niet vreemd aan. Door zijn contacten in de schrijverswereld kreeg Minne geregeld opdrachten voor het ontwerp van boekomslagen. De kunstenaar maakte daardoor eerst naam als graficus. Pas later verwierf hij faam als beeldhouwer.
In 1893 verliet George met zijn vrouw Gent. Ze gingen in het landelijk Zevergem wonen. Minne wou er als boer in het eigen levensonderhoud voorzien en zich daarnaast toeleggen op de kunst. Het werd geen succes. Eén jaar later volgde de terugkeer naar Gent. Het gezin Minne zag zwarte sneeuw.
De situatie keerde toen het gezin in 1895 naar Brussel verhuisde. De vrienden van George gaven hem een duwtje in de rug. Architect Henri Van De Velde en beeldhouwer Constant Meunier introduceerden George in invloedrijke kunstmilieu's. George deed mee aan verschillende grote tentoonstellingen. Het Belgische publiek begon te vallen voor de aparte vormentaal van de beeldhouwer.
In 1899 vestigde het gezin Minne zich op aanraden van Valerius De Saedeleer in Sint-Martens-Latem. George zou er tot zijn overlijden blijven wonen (uitgezonderd de oorlogsjaren van W.O.I). In 1900 boekte de kunstenaar ook internationaal succes met zijn 'Fontein der Geknielden'. Die beeldengroep opende veel deuren in het buitenland. Minne exposeerde regelmatig buiten de Belgische landsgrenzen en verwierf internationale faam als beeldhouwer.
Aan het begin van de 20ste eeuw was George Minne een gevestigde waarde, maar toch twijfelde hij aan zijn kunst. Onder invloed van die twijfel stort hij zich terug op het realisme, al zal hij zijn oude beelden nooit verloochenen. Sommige van zijn latere ontwerpen zijn nog duidelijk gebaseerd op het symbolisme.
Tijdens de Eerste Wereldoorlog vlucht de familie Minne naar Wales. Daar zien geen nieuwe sculpturen het levenslicht. George houdt er zich bezig met tekenen. Bij de terugkomst uit Wales begint George opnieuw te beeldhouwen. De latere beelden zijn hoogstaand, maar missen het vernieuwende van eerder werk. Minne vaart mee op de stroom van de interbellumkunst.
De kunst heeft George geen windeieren gelegd. In 1907 laat hij een monumentaal herenhuis bouwen langs de Kortrijksesteenweg in zijn geliefde Latem. Het is duidelijk dat de magere jaren dan voorbij zijn. Langs de nu druk bebouwde Kortrijksesteenweg springt het statige herenhuis nog steeds in het oog. Aan erkenning heeft George in zijn latere periode ook geen gebrek. In 1931 wordt hij tot baron verheven.
In 1941 sterft George Minne. Hij wordt begraven op het kerkhof van Sint-Martens-Latem, vlakbij de hoofdingang van de kerk. Op zijn graf staat het beeld 'Moeder met Kind'.
1910