Louis De Meester: boek en enkele geluidsfragmenten
G_VVVG_MVDA_2020_pblLDM
Louis De Meester was één van de meest toonaangevende Belgische componisten van de 20ste eeuw. Autodidact De Meester was een groot muzikaal talent en tevens ook een avonturier. Zo trok hij in 1927 op 23-jarige leeftijd naar Marokko om er jazz te spelen. Hij zou het daar uiteindelijk tot directeur van een muziekschooltje schoppen.
In 1937 keerde hij terug naar België om zich verder te bekwamen in het componeren. Na W.O.II slaagde hij in een toelatingsexamen bij de N.I.R. (de latere BRT). De Meester begon bij de openbare omroep volop te experimenteren met elektronische muziek. In die periode was dit enorm revolutionair. Weinigen begrepen waar De Meester naartoe wou. Zie ook één van de geluidsbestanden gekoppeld aan dit record.
In 1957 kreeg hij wel erkenning voor zijn werk. Hij won de Italia-prijs voor zijn opera 'de verzoeking van Sint-Antonius'. In de opera was elektronische muziek verwerkt. Mede dankzij zijn verdiensten voor de elektronische muziek werd hij in 1961 artistiek directeur van het Instituut voor Psycho-akoestische Muziek. In 1969 ging Louis op pensioen, maar dit was niet het einde van zijn artistieke productie. Hij bleef nog tot 1975 componeren.
De Meester maakte tijdens zijn carrière een resem hoogstaande artistieke werken, maar was ook niet vies van af en toe wat entertainment. Het moest niet alleen even hoogdravend zijn. Zie ook het 2e geluidsfragment hieraan gekoppeld.
Louis De Meester kwam op latere leeftijd naar Semmerzake wonen. Hij genoot toen de status van alom gerespecteerde kunstenaar. Louis overleed in 1987. VVV't Gaverland bracht in 1997 een gedenkplaat aan op zijn Semmerzaakse woonst. De straat waarin hij woonde kreeg ook zijn naam.
In 2004 bracht de stad Roeselare een boek uit over de componist. Niet toevallig, want Louis werd immers in 1904 in Roeselare geboren.
In 1937 keerde hij terug naar België om zich verder te bekwamen in het componeren. Na W.O.II slaagde hij in een toelatingsexamen bij de N.I.R. (de latere BRT). De Meester begon bij de openbare omroep volop te experimenteren met elektronische muziek. In die periode was dit enorm revolutionair. Weinigen begrepen waar De Meester naartoe wou. Zie ook één van de geluidsbestanden gekoppeld aan dit record.
In 1957 kreeg hij wel erkenning voor zijn werk. Hij won de Italia-prijs voor zijn opera 'de verzoeking van Sint-Antonius'. In de opera was elektronische muziek verwerkt. Mede dankzij zijn verdiensten voor de elektronische muziek werd hij in 1961 artistiek directeur van het Instituut voor Psycho-akoestische Muziek. In 1969 ging Louis op pensioen, maar dit was niet het einde van zijn artistieke productie. Hij bleef nog tot 1975 componeren.
De Meester maakte tijdens zijn carrière een resem hoogstaande artistieke werken, maar was ook niet vies van af en toe wat entertainment. Het moest niet alleen even hoogdravend zijn. Zie ook het 2e geluidsfragment hieraan gekoppeld.
Louis De Meester kwam op latere leeftijd naar Semmerzake wonen. Hij genoot toen de status van alom gerespecteerde kunstenaar. Louis overleed in 1987. VVV't Gaverland bracht in 1997 een gedenkplaat aan op zijn Semmerzaakse woonst. De straat waarin hij woonde kreeg ook zijn naam.
In 2004 bracht de stad Roeselare een boek uit over de componist. Niet toevallig, want Louis werd immers in 1904 in Roeselare geboren.