Reliek van de H. Poppo
D_KFD_MVDA_2013_001
Poppo werd in 978 te Deinze geboren als zoon van Titzekin en Adelvina. Zijn familie was van adel. Rond het jaar 1000 trok Poppo op pelgrimstocht naar Jeruzalem. Hij was de eerste Vlaming die geregistreerd staat als bedevaarder naar het Heilig Land. Vijf jaar later ondernam hij ook een bedevaart naar Rome. In 1005 werd de Deinzenaar monnik in de Benedictijnenabij van Sint-Thierry in Reims. De Benedictijnenabdijen waren centra van macht en rijkdom geworden. Er was nood aan een terugkeer naar de oude waarden van vroomheid en naastenliefde. Poppo besefte dit en stelde alles in het werk om de oorspronkelijke basisideeën in ere te herstellen.
Hij werd in 1013 aangesteld om de abdij van Sint-Vedastus in Arras te hervormen. Op voorspraak van keizer Hendrik II werd Poppo zeven jaar later abt van het dubbelklooster Stavelot-Malmédy. Ook in deze abdij voerde hij hervormingen uit. In totaal zou hij minstens 17 religieuze instellingen hervormen. Poppo stuitte vaak op verzet. Meermaals werd er een mislukte aanslag op zijn leven gepleegd. De macht van de geboren Deinzenaar was ook niet gering. Hij was raadsman van keizer Hendrik II en keizer Koenraad II. Poppo kreeg in 1048 een hartaanval toen hij op weg was naar Marchiennes. Kort daarna overleed hij in de abdij van Marchiennes. Zijn stoffelijke resten werden bijgezet in de abdij van Stavelot.
Al tijdens het leven van de gedreven abt gebeurden er verschillende mirakels en deze gingen door na zijn dood. In 1624 werden zijn relieken verheven op 'de altaren der heiligen'. Dit stond gelijk met een heiligverklaring.
Op 29 januari wordt de feestdag van Poppo van Deinze gevierd. Hij wordt aanbeden tegen angst, oververmoeidheid, stress, prikkelbaarheid, zenuwpijn en het chronisch vermoeidheidssyndroom. Poppo is de patroonheilige van Stavelot en de beschermer van Deinze.
In 1949 werd de heilige in zijn geboortestad herdacht met een groots opgezet spektakel. Ter gelegenheid van dit evenement schonk de abdij van Stavelot een reliek van Poppo aan de kerk van Deinze. Het gaat om een stukje been, meerbepaald de heupkam. Het relikwie zit vervat in een kostbaar 18de-eeuws schrijn. Het schrijn met het reliek wordt sedert enkele jaren permanent getoond in een beveiligde tentoonstellingskast in de kerk van Deinze.
In 2011 werd het vernieuwde plein naast de kerk omgedoopt tot Sint-Poppoplein.
Hij werd in 1013 aangesteld om de abdij van Sint-Vedastus in Arras te hervormen. Op voorspraak van keizer Hendrik II werd Poppo zeven jaar later abt van het dubbelklooster Stavelot-Malmédy. Ook in deze abdij voerde hij hervormingen uit. In totaal zou hij minstens 17 religieuze instellingen hervormen. Poppo stuitte vaak op verzet. Meermaals werd er een mislukte aanslag op zijn leven gepleegd. De macht van de geboren Deinzenaar was ook niet gering. Hij was raadsman van keizer Hendrik II en keizer Koenraad II. Poppo kreeg in 1048 een hartaanval toen hij op weg was naar Marchiennes. Kort daarna overleed hij in de abdij van Marchiennes. Zijn stoffelijke resten werden bijgezet in de abdij van Stavelot.
Al tijdens het leven van de gedreven abt gebeurden er verschillende mirakels en deze gingen door na zijn dood. In 1624 werden zijn relieken verheven op 'de altaren der heiligen'. Dit stond gelijk met een heiligverklaring.
Op 29 januari wordt de feestdag van Poppo van Deinze gevierd. Hij wordt aanbeden tegen angst, oververmoeidheid, stress, prikkelbaarheid, zenuwpijn en het chronisch vermoeidheidssyndroom. Poppo is de patroonheilige van Stavelot en de beschermer van Deinze.
In 1949 werd de heilige in zijn geboortestad herdacht met een groots opgezet spektakel. Ter gelegenheid van dit evenement schonk de abdij van Stavelot een reliek van Poppo aan de kerk van Deinze. Het gaat om een stukje been, meerbepaald de heupkam. Het relikwie zit vervat in een kostbaar 18de-eeuws schrijn. Het schrijn met het reliek wordt sedert enkele jaren permanent getoond in een beveiligde tentoonstellingskast in de kerk van Deinze.
In 2011 werd het vernieuwde plein naast de kerk omgedoopt tot Sint-Poppoplein.
Manuel Van den Abeele (fotografen)
2013